Χθες 22 Σεπτέμβρη ήταν Ευρωπαϊκή ημέρα χωρίς αυτοκίνητο. Πρωτοξεκίνησε στη Γαλλία το 1998 και καθιερώθηκε σε πανευρωπαϊκή κλίμακα με απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 2000. Στον εορτασμό συμμετέχουν 1500 πόλεις της Ευρώπης και 4 του Καναδά. Κάθε χρόνο, στις 22 Σεπτεμβρίου οι αρχές πολλών πόλεων κλείνουν το κέντρο τους για τα αυτοκίνητα και ενθαρρύνουν τους πολίτες τους να χρησιμοποιήσουν για τις μετακινήσεις τους τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ποδήλατα, αλλά και τα πόδια τους.

Σε αρκετές πόλεις της χώρας μας οι τοπικές αρχές παίρνουν διάφορες πρωτοβουλίες για να ευαισθητοποιήσουν τους πολίτες μας στην αποχή από τη χρήση μηχανοκίνητων έστω για μία ημέρα. Στην πόλη μας δυστυχώς δεν είδαμε ούτε μία ανακοίνωση, ούτε μια είδηση στον τύπο. Η ημέρα πέρασε μάλλον απαρατήρητη.

Στη χώρα μας, από το 2000 μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει 1.500.000 νέα αυτοκίνητα, επιβαρύνοντας κατά 80% την ατμοσφαιρική ρύπανση, ειδικά τους θερμούς μήνες. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Greenpeace, την πρωτιά σε υψηλά επίπεδα μικροσωματιδίων στην ατμόσφαιρα κρατά η Θεσσαλονίκη, δεύτερη είναι η Αθήνα και ακολουθούν Λάρισα και Πάτρα. Σαν αποτέλεσμα, το 80% περίπου της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην Αθήνα και τα άλλα αστικά κέντρα κατά τη διάρκεια της θερμής περιόδου του έτους οφείλεται στην κυκλοφορία των οχημάτων. Δεν είναι υπερβολή να χαρακτηρίσει λοιπόν κανείς το αυτοκίνητο ως δυνάστη της καθημερινής μας ζωής. Τα προβλήματα των αστικών μετακινήσεων, η μόλυνση της ατμόσφαιρας και η ηχορύπανση, απασχολούν όλο και περισσότερους πολίτες της Ευρώπης. Παρόλο που οι περισσότερες πόλεις δυσλειτουργούν λόγω του κυκλοφοριακού προβλήματος, εν τούτοις ο αριθμός των οχημάτων και ο φόρτος της αστικής κυκλοφορίας διαρκώς αυξάνει, με επακόλουθο, να υποβαθμίζεται η ποιότητα ζωής και υγείας των κατοίκων (ηχορύπανση, μόλυνση, μείωση των κοινόχρηστων χώρων, άγχος κ.α.)

Η ΟικόΣφαιρα θεωρεί, καθώς και αρκετοί άλλοι, ότι το μοντέλο της κοινωνίας μας κατευθύνεται από τον άκριτο καταναλωτισμό, ο οποίος έχει επιβάλει και επιβάλλει όλες τις καλές ή κακές συνήθειες στους ανθρώπους. Το αυτοκίνητο μπήκε βαθιά στη ζωή μας και η οικολογία του βάθους στέκεται αρνητικά απέναντί του, γιατί έχει αλλάξει τελείως τη φυσιογνωμία του περιβάλλοντος και την ανθρώπινη νοοτροπία και συμπεριφορά. Οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι ζούμε σε ένα αφύσικο περιβάλλον. Θεωρούμε ότι ο πολιτισμός και η τεχνολογία, μας προσφέρουν ανέσεις και ευκολίες, ενώ κατά βάθος υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής. Το αυτοκίνητο συνεισφέρει αρνητικά προς αυτή την κατεύθυνση και οι περισσότεροι δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε. Ας χρησιμοποιούμε το αυτοκίνητο όπου είναι αναγκαίο. Στην πόλη μας οι περισσότερες μετακινήσεις μπορεί να γίνουν με τα πόδια ή με ποδήλατο, άλλωστε αυτό επιβάλλεται και για λόγους υγείας.

Από το γραφείο τύπου της ΟικόΣφαιρας

Κάθε χρόνο στις 16 Σεπτέμβρη, γιορτάζεται η Διεθνής Ημέρα για τη Διατήρηση του Στρώματος του Οζοντος, σε ανάμνηση της 16ης Σεπτεμβρίου του 1987, όταν αντιπρόσωποι από 24 χώρες υπέγραφαν το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ, δεσμευόμενοι να περιορίσουν εκείνες τις χημικές ουσίες που καταστρέφουν το ζωτικό για τον άνθρωπο στρώμα του όζοντος. Σήμερα, οι χώρες που έχουν υπογράψει τη συνθήκη ανέρχονται σε 198. Το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ, θεωρείται μία από τις πιο επιτυχημένες διεθνείς συμφωνίες για την προστασία του περιβάλλοντος.

Το στρώμα του όζοντος ενεργεί σαν μια γιγαντιαία ομπρέλα πάνω από τη Γη και προστατεύει τον άνθρωπο από τις βλαβερές συνέπειες της υπεριώδους ακτινοβολίας του ήλιου, που προκαλεί εγκαύματα, καρκίνο του δέρματος και καταράκτη στα μάτια. Όταν το στρώμα του όζοντος αδυνατίζει, όπως η λεγόμενη «Τρύπα του όζοντος» πάνω από την Ανταρκτική, οι υπεριώδεις ακτίνες φθάνουν στην επιφάνεια της Γης, απειλώντας τον άνθρωπο και το περιβάλλον – τα ζώα και τα φυτά. Μείωση κατά 1% της στοιβάδας του όζοντος οδηγεί σε αύξηση κατά 2% των καρκίνων του δέρματος και του καταρράκτη.

Η αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ επισημαίνει τις προόδους που έχει επιτελέσει η διεθνής κοινότητα στον  περιορισμό των χημικών ουσιών που καταστρέφουν το στρώμα του όζοντος, κυρίως των χλωροφθοροανθράκων, οι οποίοι από το 1950 κατέκτησαν την αγορά ως προωθητικά αέρια, διογκωτικά, για διάφορα πλαστικά, σε συστήματα ψύξης και κλιματισμού (Freon) και ως διαλύτες.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση τερμάτισε από το 1995 τη χρήση των πιο καταστροφικών για το όζον ουσιών, όπως οι χλωροφθοράνθρακες (CFC), που περιέχονταν σε σπρέι και στα ψυγεία.

Το  2007 υιοθετήθηκαν επίσης αυστηρότερες διατάξεις για τα βιομηχανικά απόβλητα, ώστε να διασφαλιστεί ότι η επεξεργασία τους δεν βλάπτει το όζον.

Τα τελευταία 20 χρόνια έχουν διατεθεί, μέσω των προγραμμάτων του ΟΗΕ, κοντά στα 2 δισεκατομμύρια δολάρια σε 130 αναπτυσσόμενες χώρες για να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους που απορρέουν από το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ. Το αποτέλεσμα είναι ότι η μείωση των επιβλαβών χλωροφθοροανθράκων ξεπερνά τα 2 εκατομμύρια τόνους όλα αυτά τα χρόνια.

Πάντως, ο πλανήτης βρίσκεται ακόμα μακριά από το να κλείσουν οι πληγές του, καθώς σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων το στρώμα όζοντος πάνω από την Ανταρκτική δεν θα επανέλθει στα προ του 1980 επίπεδα πριν από το 2050-2060.

Η ΟικόΣφαιρα στο μέτρο των δυνατοτήτων της συνεισφέρει στην κοινή προσπάθεια για ενημέρωση της κοινής γνώμης και φυσικά των μελών της για διάφορα περιβαλλοντικά θέματα. Είναι δε ανοικτή σε κάθε ενδιαφερόμενο που ήθελε να γίνει μέλος της και να συμπορευθεί στους στόχους της. Για πληροφορίες: www.oikosfaira.gr

Η ΟικόΣφαιρα, στο μέτρο των δυνατοτήτων της, συμβάλει στην κοινή προσπάθεια για ενημέρωση της κοινής γνώμης σε θέματα περιβάλλοντος και υγείας και καλεί και από τη θέση τούτη κάθε ανήσυχο πολίτη να πλαισιώσει τις προσπάθειες της ΟικόΣφαιρας, εγγραφόμενος μέλος.

Από το γραφείο τύπου της ΟικόΣφαιρας- www.oikosfaira.gr

Μία από τις μεγαλύτερες επαναστάσεις της αρχαιότητας κατά του δουλεμπορίου, υπήρξε αυτή του Σπάρτακου εναντίον των Ρωμαίων (73 π.Χ. – 71 π.Χ.).

Στα νεότερα χρόνια, 23 Αυγούστου 1791, άρχισε η εξέγερση των μαύρων δούλων στη νήσο Ισπανιόλα της Καραϊβικής (σημερινή Αϊτή και Δομηνικανική Δημοκρατία), που οδήγησε στην κατάργηση του διατλαντικού εμπορίου δούλων.

Η επέτειος αυτή από το 1998 εορτάζεται ως μια ευκαιρία για περίσκεψη και μελέτη για τα ιστορικά αίτια, τις μεθόδους και τις συνέπειες αυτής της τραγωδίας για το ανθρώπινο γένος. Η δουλεία  αποτελεί μία από τις αρχαιότερες μορφές καταπίεσης του ανθρώπου και ενός  από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αποτελεί επίσης μια ευκαιρία για να αναδείξει την ανάγκη για  λήψη πιο αποτελεσματικών μέτρων  στην πρόληψη και καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων, η οποία δυστυχώς συνεχίζεται και στις μέρες μας με συγκεκαλυμμένη μορφή.  

Η δουλεία υπήρξε αρχαίος και διαπολιτισμικός θεσμός που νομιμοποιούσε την μετατροπή του ανθρώπου σε ιδιοκτησία. Απαγορεύτηκε σταδιακά για οικονομικούς και ηθικούς λόγους στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Η δουλεία συνεπαγόταν όχι μόνον τον κοινωνικό θάνατο του ατόμου, αλλά του αφαιρούσε αυτή καθαυτή την ανθρώπινη υπόσταση και το υποβίβαζε στο εξής σε αντικείμενο προς ιδιοκτησία και χρήση (ιδιώτη ή κράτους). Σε κατάσταση δουλείας ζούσε κατά καιρούς και περιοχές το 20%- 40% του πληθυσμού των κοινωνιών, ενώ υπήρξαν και κοινωνίες με πολύ υψηλότερο ποσοστό δούλων. Η κυρίαρχη μορφή δουλείας ήταν συνήθως για μεν τους άνδρες η εξαναγκαστική εργασία μέχρι φυσικής εξόντωσης, για δε τις γυναίκες η σεξουαλική εκμετάλλευση.  Τα κορίτσια, όταν έφταναν στην εφηβεία ή και νωρίτερα, άρχιζαν να χρησιμοποιούνται ως σεξουαλικά αντικείμενα, τα δε αγόρια μετά τα 13-14 λογαριάζονταν συνήθως ως ενήλικες δούλοι.

 Όσο κι αν νομίζουμε ότι ζούμε σε έναν ελεύθερο κόσμο, πολλά από αυτά που συμβαίνουν διαρκώς γύρω μας είναι αρκετά για να μας υπενθυμίσουν ότι η ανελευθερία κυριαρχεί παντού. Παιδική εκμετάλλευση  κυρίως στις χώρες της Ασίας και της Αφρικής, ορδές μεταναστών που χάνουν τη ζωή τους στο “λαθραίο” ταξίδι προς τη σωτηρία, καλλίγραμμες γυναίκες που ελπίζουν σήμερα σε μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη…

Σημαντικά είναι τα στοιχεία της Unesco:

- Συνολικά σε όλον τον κόσμο υπολογίζεται ότι 27 εκατομύρια άνθρωποι είναι θύματα του σύγχρονου δουλεμπορίου – ο μεγαλύτερος αριθμός υποδουλωμένων ανθρώπων στην ιστορία της ανθρωπότητας.

- Η πλειοψηφία των ανθρώπων που εργάζονται χωρίς πληρωμή, με την απειλή σωματικής ή ψυχολογικής βίας και αδυναμία απελευθέρωσης βρίσκεται στην Ασία και την Αφρική.

-O μέσος όρος ηλικίας των θυμάτων που διακινούνται είναι ανήλικα παιδιά, κυρίως κορίτσια, ηλικίας 14 ετών, ενώ το 99% των θυμάτων δεν διασώζεται ποτέ.

- Η πλειονότητα των θυμάτων στην Ελλάδα προέρχεται από την Ανατολική Ευρώπη, τη Ρωσία, και την Αφρική.

- Στην Ευρώπη, μόνο 1 στους 100.000 διακινητές καταδικάζεται.

- Περισσότεροι από 14.500 σκλάβοι περνάνε κάθε χρόνο τα σύνορα των ΗΠΑ.

- Οι σκλάβοι εργάζονται σε χωράφια, οίκους ανοχής, εστιατόρια, ορυχεία…

- Το μέσο κόστος ενός σκλάβου δεν ξεπερνά τα 90 δολάρια.

- Το κέρδος από το εμπόριο σάρκας στην Αφρική ξεπερνά τα 1,6 δισεκατομμύρια δολάρια.

- Ένα στα δέκα παιδιά της Αϊτής ζει σε συνθήκες δουλείας.

Η ΟικόΣφαιρα (Κίνηση για το Περιβάλλον τον άνθρωπο και την Ποιότητα Ζωής), θεωρώντας το δουλεμπόριο του τότε και του σήμερα, αποτρόπαια μορφή εκμετάλλευσης του ανθρώπου,   προσπαθεί  στο μέτρο των δυνατοτήτων της να συμβάλει στην κοινή προσπάθεια για ενημέρωση της κοινής γνώμης σε θέματα ποιότητας ζωής.

Από το  γραφείο τύπου της ΟικόΣφαιρας-www.oikosfaira.gr

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ηπατίτιδας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 28 Ιουλίου. Καθιερώθηκε το 2004 από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας για να ευαισθητοποιήσει κυβερνήσεις και πολίτες για την Ηπατίτιδα τύπου C, που απομονώθηκε το 1989 και αποτελεί ένα από κυριότερα προβλήματα της Δημόσιας Υγείας.

Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, οι περισσότεροι ασθενείς με ηπατίτιδα βρίσκονται στο σκοτάδι, αφού 8 στους 10 δεν γνωρίζουν ότι πάσχουν από την ασθένεια. Δεν είναι τυχαίο ότι οι επιστήμονες έχουν ονομάσει την ηπατίτιδα «σιωπηλή νόσο» και αυτό γιατί τα συμπτώματα εμφανίζονται αρκετά χρόνια αργότερα, με αποτέλεσμα, εξαιτίας της καθυστερημένης διάγνωσης, πολλές φορές οι θεραπευτικές παρεμβάσεις να μην έχουν αποτέλεσμα.

Υπολογίζεται ότι το 2% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει μολυνθεί από ηπατίτιδα C, που μεταδίδεται κυρίως με μετάγγιση και τα συμπτώματά της είναι ανορεξία, κόπωση, κατάθλιψη και πόνοι στην κοιλιά, στους μυς και στις αρθρώσεις.

Σε αντίθεση με την ηπατίτιδα Β, όπου μόνο το 5% μεταπίπτει σε χρόνια ηπατίτιδα, η τύπου C εξελίσσεται σε ποσοστό 80%. Η χρόνια ηπατίτιδα C είναι μια σοβαρή νόσος, που μπορεί να εξελιχθεί σε κίρρωση ή καρκίνο του ήπατος.

Στην Ελλάδα, το 1,5% - 2% του πληθυσμού πάσχει από ηπατίτιδα Β, το 2% - 3% από ηπατίτιδα C, ενώ στους τοξικομανείς το ποσοστό εκτοξεύεται και αγγίζει το 90%.

Υψηλά ποσοστά παρατηρούνται μεταξύ των μεταναστών από την Αλβανία, από τα κράτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και στους έλληνες μουσουλμάνους της Θράκης.

Η ΟικόΣφαιρα, στο μέτρο των δυνατοτήτων της, συμβάλει στην κοινή προσπάθεια για ενημέρωση της κοινής γνώμης σε θέματα περιβάλλοντος και υγείας. 

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/worldays/122#ixzz3h5a56BJE

Από το γραφείο τύπου της ΟικόΣφαιρας

Η 26η Ιουνίου καθιερώθηκε ως «Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και της Παράνομης Διακίνησής τους» στις 7 Δεκεμβρίου 1987 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη για τις επιπτώσεις από τη χρήση των ναρκωτικών και της παράνομης διακίνησής τους, αλλά και για να τιμήσει τον κινέζο μανδαρίνο Λιν Τσε Χσου (1785-1850), που απαγόρευσε το εμπόριο οπίου στην Καντώνα, με αποτέλεσμα να προκληθεί ο το 1839. Πρώτος Πόλεμος του Οπίου

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, τους τελευταίους 12 μήνες 210 εκατομμύρια άνθρωποι, ηλικίας 15 - 64 ετών ή το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού, έκανε χρήση παράνομων ναρκωτικών ουσιών, τουλάχιστον μία φορά. Οι θάνατοι από τα ναρκωτικά ξεπέρασαν τις 200.000. Το παράνομο εμπόριο ναρκωτικών στο ίδιο διάστημα ξεπέρασε τα 270 δισεκατομμύρια ευρώ.

 Στην Ελλάδα, από το 1995 έως το πρώτο τρίμηνο του 2011 έχασαν τη ζωή τους από ναρκωτικά 6.467 άνθρωποι. Χειρότερη χρονιά όλων ήταν το 2003, όταν 991 άνθρωποι προστέθηκαν στον μαυροπίνακα του λευκού θανάτου.

Σύμφωνα με στοιχεία του ΕKΤΕΠΝ, περίπου 13.000 άτομα κατηγορήθηκαν το 2010 για παραβάσεις του νόμου «περί ναρκωτικών». Ο αριθμός αυτός υπερδιπλασιάστηκε τα τελευταία 15 χρόνια, με διάφορες αυξομειώσεις ενδιάμεσα. Από το σύνολο αυτό, ποσοστό περίπου 11% καταδικάζεται, και από αυτούς το 64% για χρήση, κατοχή και καλλιέργεια μικροποσότητας προς ιδίαν χρήση. Αυτοί που καταλήγουν στη φυλακή αποτελούσαν το 2010 το 36% του συνόλου των φυλακισμένων, ποσοστό που εμφανίζει μείωση για δύο συνεχείς χρονιές.

Το προφίλ του χρήστη δεν είχε σημαντική διαφορά το 2011, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Η πλειονότητα των χρηστών που προσέγγισαν, πέρυσι, τα Συμβουλευτικά Κέντρα του ΚΕΘΕΑ είναι άνδρες ελληνικής υπηκοότητας, με μέση ηλικία τα 29,5 χρόνια. Το μεγαλύτερο ποσοστό προσήλθε στις μονάδες με δική του πρωτοβουλία. Περισσότεροι από έξι στους δέκα είναι άνεργοι. Οι μισοί είναι απόφοιτοι λυκείου, ενώ ένας στους πέντε δεν είχε ολοκληρώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση.

Κύρια ουσία κατάχρησης παραμένει η ηρωίνη και τα οπιοειδή, παρατηρείται ωστόσο σταδιακή μείωση της χρήσης τους τα τελευταία χρόνια. Η ηπατίτιδα C αποτελεί την επικρατέστερη μολυσματική ασθένεια, με έναν στους τέσσερις χρήστες να γνωρίζει ότι πάσχει, ενώ ένα περίπου αντίστοιχο ποσοστό δεν έχει εξεταστεί ποτέ για τις ηπατίτιδες (B και C) ή τον HIV.

Χαρακτηριστική είναι η αύξηση του ποσοστού των μαθητών που έχει κάνει χρήση κάποιας εξαρτησιογόνας ουσίας, κυρίως κάνναβης, σε 15,2% από 12% που ήταν το προηγούμενο έτος, με παράλληλη μείωση της ηλικίας έναρξης της χρήσης. Το ποσοστό αυτό έχει τριπλασιαστεί τα τελευταία 20 χρόνια στη χώρα μας και η αύξηση αυτή συμβαδίζει με το αυξητικό ποσοστό των νέων που θεωρούν ακίνδυνη τη χρήση της κάνναβης.

Η ΟικόΣφαιρα, στο μέτρο των δυνατοτήτων της, συμβάλει στην κοινή προσπάθεια για ενημέρωση της κοινής γνώμης σε θέματα περιβάλλοντος και υγείας. 

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/worldays/44#ixzz3eAhsSCxv

Από το γραφείο τύπου της ΟικόΣφαιρας

Η μετατροπή των εύφορων εδαφών σε έρημο, με κύριο ένοχο τον άνθρωπο, πλήττει σοβαρά πάνω 100 χώρες στον κόσμο. Προκαλεί εξάντληση των διαθέσιμων αποθεμάτων νερού, διάβρωση και κατολίσθηση των εδαφών, καθώς και πλημμύρες.

Η ερημοποίηση της γης έχει ως συνέπειες, την ανυπολόγιστη απώλεια στο γεωργικό και κτηνοτροφικό εισόδημα, τη ραγδαία υποβάθμιση  του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής.

200 χώρες του κόσμου συντονίζουν της ενέργειές τους για την αντιμετώπιση του φαινομένου, μέσω του ΟΗΕ. Προς την κατεύθυνση αυτή καθιερώθηκε και η 17η Ιουνίου ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ερημοποίησης και της ξηρασίας.

Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι περίπου το 30% της χώρας βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο ερημοποίησης, ενώ ένα άλλο 35% σε μέτριο κίνδυνο. Σε μεγάλο κίνδυνο ερημοποίησης βρίσκεται κυρίως η Θεσσαλία, η ανατολική Στερεά, η Εύβοια, τα νησιά του Αιγαίου, η ανατολική Πελοπόννησος και τμήμα της Μακεδονίας.
Υπάρχουν πολλές αιτίες που συμβάλλουν στην ερημοποίηση. Μερικές είναι φυσικές (έντονες βροχοπτώσεις, ξηρασίες), άλλες σχετίζονται άμεσα με τις ανθρώπινες δραστηριότητες(λανθασμένες γεωργικές πρακτικές, υπερβολική χρήση νερού κατά την άρδευση, ρύπανση από λιπάσματα και φυτοφάρμακα, μονοκαλλιέργειες, υπερβόσκηση, καταστροφή δασών, οικοδόμηση περιοχών.

Συμπερασματικά θα μπορούσε να αναφερθεί ότι βρισκόμαστε μπροστά σε πολύ ΣΟΒΑΡΑ  φαινόμενα για τα οποία οι κυβερνήσεις και οι λαοί δεν έχουν δώσει την απαραίτητη προσοχή. Για αυτόν τον λόγο είναι ουσιαστικό να γίνει κοινή συνείδηση ότι η ερηµοποίηση και η ξηρασία υπάρχουν, είναι σε εξέλιξη, και γι ΄αυτό καθιστά εξαιρετικά επείγουσα την λήψη µέτρων που θα αποτρέπουν την περαιτέρω επέκτασή τους.

Παρότι συντάχθηκε το Εθνικό Σχέδιο ∆ράσης για την αντιμετώπιση της ερηµοποίησης και της ξηρασίας, αφού η Ελλάδα υπέγραψε τη σχετική συνθήκη,  είναι στα χέρια του ΚΑΘΕΝΟΣ να συνεισφέρει στην διατήρηση και προστασία των ζωτικής σηµασίας φυσικών πόρων για τον άνθρωπο, όπως το Ε∆ΑΦΟΣ και το ΝΕΡΟ, καθώς το ΜΕΛΛΟΝ όλων µας εξαρτάται από της δράσεις και την συµπεριφορά µας σήµερα.

Η ΟικόΣφαιρα, στο μέτρο των δυνατοτήτων της, συμβάλει στην κοινή προσπάθεια για ενημέρωση της κοινής γνώμης σε περιβαλλοντικά θέματα.  Το να είσαι ενηµερωµένος είναι ένα αποφασιστικό βήµα για να συµµετέχεις στην αντιμετώπιση περιβαλλοντικών ζητημάτων όπως και αυτό  της ερηµοποίησης και της ξηρασίας.